من متولد شهرستان رامیان استان گلستان هستم؛ در سال ۱۳۶۳ وقتی نفس‌های گرمای تابستانی به شماره افتاده بود. دوره کودکی را در شهرستان رامیان و دوره نوجوانی را در شهرستان آزادشهر گذراندم.
پدر و مادرم به شغل انبیا مشغول بودند و درآمد خانواده ما از حرفه معلمی بود. فضاهای آن روز تحصیل ما با امکانات معمول آموزش و پرورش در یک منطقه محروم گذشت.
این تجربه زیسته بعدها کمک زیادی به من کرد تا بتوانم روی پای خودم بایستم و تلاش کنم نگاهم را از آسمان و روزی‌دهنده بی‌منت برندارم.
دوره دبیرستان را در شهرستان گنبد کاووس گذراندم و مزد تلاش‌هایم را در سال ۸۱ با کسب رتبه ۱۰۰ و قبولی در رشته مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف گرفتم.
دوران دانشجویی در انجمن علمی دانشکده و شورای صنفی فعال بودم و دبیر شورای صنفی دانشگاه هم شدم. سال های ۸۶ و ۸۷ مسئول بسیج دانشجویی بودم و تلاش کردم همزمان با علم‌آموزی و پژوهش، کنشگر فعالی در حوزه‌های سیاسی و اجتماعی باشم. در همین حین، کارشناسی ارشد مهندسی شیمی را در گرایش جداسازی خواندم.
در دوره کارشناسی ارشد با همسرم که او هم در دانشگاه صنعتی شریف تحصیل می‌کرد آشنا شدم و ازدواج کردم. ثمره این ازدواج، دو دختر و یک پسر است که روشنی‌بخش زندگی مشترکمان‌اند.
در سال ۸۹ دانشجوی دکتری نانوبیوتکنولوژی شدم. در این ایام، معاون پژوهشکده شهید رضایی دانشگاه شریف بودم و مدیریت چند پروژه پژوهشکده را هم به عهده گرفتم.
از سال ۹۲ تا ۹۶ مدیرعامل پژوهشکده فناوری‌های پیشرفته شهید رضایی شدم. امروز در پژوهشکده و شرکت‌های اقماری‌اش بیش از ۱۰۰۰ دانش‌آموخته دانشگاهی تمام وقت مشغول به کارند. به همین میزان هم نیروی پاره‌وقت و پروژه‌ای وجود دارد.
بعد از گذراندن دوره دکتری با درجه عالی تصمیم گرفتم برای پسادکتری به خارج از کشور بروم. برای دانشگاه هاروارد اقدام کردم و موفق شدم.
رفتن من به آمریکا دو سه هفته بعد از محدودیت ورود مسلمانان به آمریکا از سوی دولت ترامپ بود. با وجود این که دو بار ویزا گرفتم در فرودگاه دیپورت شدم.
بعد از برگشت از آمریکا چون در دوره دکتری روی بیوتکنولوژی کار کرده بودم، معاون تولید و تجاری‌سازی ستاد توسعه زیست فناوری معاونت علمی ریاست جمهوری شدم. این ستاد، حوزه کاری وسیعی همچون دارو، واکسن، انواع محصولات ژنتیک، بیوتکنولوژی کشاورزی و دامی دارد که خدمات و محصولات این ستاد هم به همین وسعت است.
ما در این ستاد به کمک #جوانان_نوآور توانستیم ۴۲ قلم از داروهای حیاتی کشور که در زمره محصولات تحریم‌شده بود را تولید و تجاری سازیم. برخی از این محصولات، هم اکنون به خارج کشور صادر می‌شود که این، نشان از توانمندی سرمایه‌های جوان کشور عزیزمان دارد.
من هم‌اکنون عضو هیئت علمی دانشکده علوم و فناوری زیستی دانشگاه شهید بهشتی هستم و تلاش می‌کنم همین رویکرد را در قبال آینده‌سازان ایران سرفراز تداوم بخشم.